Voor Stefan was het al de vijfde keer dolfijntherapie.
Stefan heeft op 3 jarige leeftijd een hersenvliesontsteking gehad en sindsdien problemen met concentratie, communicatie en dubbeltaken. Tot onze vreugde was hij altijd heel ambitieus en heeft zich daarom iedere therapie weer ingezet, vooral die met de dolfijnen natuurlijk! Wij hebben in ieder geval steeds na ongeveer een half jaar kunnen vaststellen dat het hele concept ons iets bracht, vooral in de dubbeltaken, zoals bijvoorbeeld in wiskunde.
Tot het einde van alle therapie sessies was alles super gepland en de therapeuten en dolfijntrainer heel aardig en hartelijk, ook in de omgang met de dieren. Super was ook de combinatie met de andere therapieën, bijvoorbeeld de cranio-sacraaltherapie. En het feit dat alles dicht bij elkaar lag en te voet vanuit het hotel te bereiken was.
Jammer dat deze therapie niet erkend word door de zorgverzekeraars en er dus geen kosten vergoed worden. Voor Stefan waren echter alleen deze therapieën, en ook de hippotherapie, succesvol. Omdat hij in het onderwijs als autist is bestempeld, kreeg hij niets vergoed en dan moet je het als ouders van zo’n jong kind maar zien te redden, of zelf iets ondernemen. Dat laatste hebben wij gedaan en zoals men kan zien heeft het effect gehad.
Stefan is inmiddels 16 jaar oud, heeft het basisonderwijs afgesloten en volgt op dit moment VMBO onderwijs en heeft al zijn tractorrijbewijs gehaald. Volgens het schoolmedische rapport van voorheen zou Stefan nooit regulier onderwijs hebben kunnen volgen en zou hij mentaal op het niveau van een kleuter zijn blijven functioneren.
Wij kunnen alleen maar een beroep doen op ouders om zulke therapieën wel te doen en daarvoor gezamenlijk erkenning proberen te krijgen in het onderwijs en bij de zorgverzekeraars en zodoende eindelijk erkenning en financiële ondersteuning te krijgen.
Wıj waren er!!! De reıs naar Turkıje was al heel bıjzonder, omdat allebeı onze kınderen nog nooıt gevlogen hadden. God zıj dank ıs alles zonder noemenswaardıge problemen goed gegaan.
Op de eerste dag was de ontmoetıng met onze dolfıjntherapeut Barbara. Daar werd ons verteld welke therapıeen gegeven gıngen worden. Drıe therapıeen waren er: fysıotherapıe, cranıo-sacraaltherapıe en natuurlıjk Luke’s dolfıjndame “Daısy”.
De eerste dag heeft Barbara Luke langzaam vertrouwd gemaakt met de dolfıjn. Dıt gıng bıj Luke heel snel, omdat hıj erg van water houdt. Luke moest vanaf de kant de dolfıjn met handen en voeten voelen, rıngen en een bal van de dolfıjnneus halen en weer ın het water gooıen.
Daarna gıng de therapıe vervogens door ın het water. Eerst werd er natuurlıjk gespetterd, maar daarna kwam Luke dankzıj Barbara en Daısy heel goed tot rust.
Bıj de fysıotherapıe met Julıa werd vooral “het lopen” geoefend. Op een loopband stond Luke ın een tuıgje, dat aan een elastısch plafondsysteem bevestıgd was, waardoor hıj zıch “helemaal alleen” staande kon houden. Er werden ook strekoefenıngen gedaan. Bıj de cranıosacraaltherapıe van Sema kon Luke heel goed ontspannen en ıs hıj, ook door voetmassages van Antonıa of ons, enorm tot tust gekomen.
S’ mıddags hadden we vaak tıjd om van het zwembad ın het hotel te genıeten. Hıer hadden we veel plezıer. Omdat de tıjd tussen het mıddageten en het avondeten erg lang was, moesten we ıets verzınnen, omdat Luke s’ mıddags honger had. We hebben toen een zanddeegtaartje en een glas melk besteld en daarvan een papje gemaakt. Op een mıddag had Luke zo’n honger, dat hıj nıet tot het eten kon wachten. En dat was het begın!!! Luke heeft een stuk taart gegeten, zonder dat we het tot een breı hoefden te prakken. Inmıddels eet hıj taart, boterbrood, wıtte broodjes, bananenschuıtjes en zıjn warme maaltıjd hoeven we ook nıet meer te pureren.Het ıs echt een droom , eındelıjk geen borrelglaasjes meer. Hıj eet dıt alles alleen, zonder hulp van ons, wıj moeten alleen oppassen dat hıj zıjn mond nıet te vol stopt.
Wat het lopen betreft, weten we nu dat Luke het alleen kan. Hıj ıs alleen nog bang om het alleen te proberen. Zolang hıj nıet merkt dat hıj losgelaten wordt, loopt hıj gewoon zelf verder.
Toen we afgelopen jaar begonnen om Luke’s verhaal ın de openbaarheıd te brengen, hadden we nooıt verwacht dat er zoveel lıefdevolle en behulpzame mensen zouden zıjn. Hıervoor wıllen we met met heel ons hart ıedereen bedanken. Zonder jullıe hulp zou Luke ın zo’n korte tıjd nooıt zoveel gekund hebben.
Ook volgend jaar gaan we nog eens proberen om voor Luke een dolfıjntherapıe mogelıjk te maken.
Heel veel lıeve groeten aan het ONMEGA Dolfıjntherapıe & actıvıteıtencentrum team!!!
Voor dolfıjntherapıegerıchte vragen kunt u met deze famılıe contact opnemen vıa: [@encode@ email=”lars@kläver.de” display=”lars@kläver.de”]
Dolfijntherapie heeft Serge geholpen: hij lacht, concentreert zich beter en is zich meer bewust van zijn omgeving.
Haltern: Ik ben afwachtend. De dertien jaar oude Serge is opgewonden, glunderend naar mij door zijn dikke brillenglazen. Zijn moeder, Dodo Akpaqnonite, wil uitleggen wie de bezoeker is, maar Serge herinnert zich mijn eerste bezoek nog, hij weet waarom ik gekomen ben en hij lacht in de lens.
“Serge is losser, meer ontspannen. Hij kon zijn handen openen en de vin van de dolfijn vasthouden. En hij lachte veel.” Dodo Akpaqnonite, Serge’s moeder.
De ernstig gehandicapte jongen, die voorheen zijn armen niet kon bewegen zat te wachten. “Hoi, hoe is het met jou?” Ik kon hem zelfs een hand geven. Hij grijnsde naar me, wat betekent “alles ok”. Ik ontmoette Serge en zijn moeder een jaar geleden. Zij was moe, maar niet verslagen. Serge kon zich niet concentreren of zijn samengeknepen handen coördineren. Hoewel hij vastgegespt zat in zijn rolstoel, was hij altijd aan het bewegen. Zijn hoofd schokte altijd bij iedere stemmingswisseling. Als zijn rolstoel niet volledig zacht bekleed was geweest, dan had hij onder de blauwe plekken gezeten. Zijn moeder moest continue spuug van zijn kin wrijven. Nu moet ze hem eraan herinneren om zelf zijn kin af te vegen en meestal lukte hem dit. Hij kon zelfs zijn handen openen.
Tien maanden geleden zat hij, tijdens mijn bezoek, apathisch in de rolstoel. Nu wil hij “meedoen” aan het gesprek. Hij lacht, zoemt, maakt handbewegingen, rolt of knippert zijn ogen en hij volgt de conversatie.
De moeder vertelde dat ze dinsdag teruggekomen waren van Turkije. Serge was twee weken met zijn moeder Dodo in Marmaris geweest voor dolfijntherapie, waar ze de dolfijnen “Flip”, “Frosia”, “Daisy” en “Jonas” bezochten.
Hun verblijf in Marmaris was heel goed, vertelt de moeder. Niet alleen vakantie, maar ook hard werken voor iedereen. In de ochtend waren de dolfijntherapie sessies, in de middag craniosacraaltherapie en fysiotherapie. Serge veranderde na zijn derde sessie met de dolfijnen. De therapie voor deze jongen was mogelijk gemaakt door bijdragen van vele van onze lezers.
Ze waren zo geraakt door onze reportage over Serges moeilijke situatie, dat ze geld doneerden voor de dolfijntherapie.
“Serge is losser nu, meer ontspannen. Hij kon zijn handen openen en de vin van de dolfijn vasthouden. En hij lachte veel.”, aldus Dodo Akpaqnonite, Serges moeder.
En zo is hij nu nog steeds, een week na terugkeer in Haltern. Serge communiceert met zijn omgeving, hij is alerter en hij concentreert zich. Dankzij de dolfijntherapie in Turkije kan hij zijn armen en voeten recht houden en zit hij ontspannen.
Als Dodo Akpaqnonite “Flip” zegt, werd Serge actief. Hij tilde zijn hand op en met zijn wijsvinger maakte hij cirkels in de lucht. “Het symbool voor dolfijnen die in het water rondjes zwemmen”, zegt Dodo. Toen ze stukjes video speelde van Serges therapie sessies, reageerde hij onmiddellijk op het zingen van de dolfijnen. Hij realiseert zich dat zij niet echt hier zijn, ontspant zich en lacht gelukkig.
De therapie, zegt Mama Dodo, was een gelukstreffer voor Serge. Hij heeft zich positief ontwikkeld. Ze hoopt om hiermee te kunnen doorgaan, maar heeft niet de bijna 9000 euro die nodig is. Ze gaat Dieter Schart, voorzitter van de campagne “Dolphin e.V. help for ill children”. Ze vecht voor iedere vooruitgang voor Serge. Ze zal nooit opgeven. Nu zegt ze: “Dank je!” tegen de ”Dolphin e.V.” club in Oldenburg, het Onmega therapie centrum in Turkije en tegen de vele mensen die gedoneerd hebben.
SPECIALE THERAPIE:
Dodo Akpaqnonite vluchtte met Serge vanuit Togo in 2004 en sinds 2005 wonen zij in Haltern. Veertig dagen na zijn geboorte heeft Serge krampaanvallen gehad, die hebben geleid tot een ernstige handicap. Serge kan niet lopen of zelfstandig eten, tijdens de dolfijntherapie stond hij 10 seconden zelfstandig. De therapie is speciaal en individueel samengesteld voor gehandicapte kinderen met speciale behoeften.. Gebruikmakend van een combinatie van therapieën, is de dolfijn de motivator en de beloning voor verbeterd gedrag (fysiek, mentaal en emotioneel).
Ik heb van augustus tot oktober 2010 stage gelopen bıj het Dolfijn Therapie Centrum in Marmaris/Turkije en door middel van dit verslag wil ik toekomstige geinteresseerden informeren over mijn ervaringen en indrukken.
Het therapie centrum bestaat uit een multi cultureel team van therapeuten, dolfijn trainers, stagiars en divers personeel hoofdzakelijk verantwoordelijk voor het toeristische deel. Een goede kennis van de Engelse taal is daarom erg belangrijk om daar te kunnen werken en contacten op te doen. Lees de rest van dit item »
Vervolg rapport betreft de stand van zaken bij Mara sinds de dolfijn therapie van de familie Holtgrave
Hallo Barbara!
Sorry dat ik je nu pas schrijf – maar de tijd gaat zo ontzettend snel!!
Mara gaat nu naar een nieuwe kleuterschool! En het ging erg goed! Ze past goed in de groep – kleuterschool is geen probleem voor Mara!
Ze heeft echt enorme vooruitgang gemaakt – zelfs in de afgelopen weken nog! Op een bepaalde manier is ze groter geworden – haar eerste tanden verloren en plaats aan het maken voor de volgende heeft misschien slechts te maken met uiterlijk – maar ook innerlijk….ze doet het zo goed bij de wissel van kleuterschool, in de tussentijd was ze op vakantie met haar oom, en heeft daar zelfs leren fietsen (natuurlijk moest er iemand naast blijven rennen) – we hebben zoveel plezier met haar, in het bijzonder om deze vorderingen te mogen aanschouwen – die wij toeschrijven aan haar dolfijn therapie! Lees de rest van dit item »
Beste Axel en alle anderen in het team, Dit jaar hebben we jullie voor de tweede keer bezocht (2008 en 2009) met onze zoon Feyzi. Eerst waren we wat sceptisch, maar tegelijkertijd hadden we hoge verwachtingen. Zou Feyzi vooruitgaan door de therapie of niet? Voor beide verblijven in Marmaris bij jullie willen we jullie bedanken met deze e-mail, voor de professionele maar ook vriendelijke steun die jullie ons gegeven hebben. Lees de rest van dit item »
Eindelijk heb ik de tijd gevonden dit weekend om ons therapie verslag te schrijven. Als er nog meer veranderingen zijn laat ik je dat natuurlijk weten. 😉
We hebben een hele leuke tijd met Jessica op het moment –en ze is ook zo ondeugend!
Gister stuurde ze me weg uit haar oma’s huis en zei dat ze had besloten daar te blijven slapen. Het is super hoe ze zichzelf kan uitdrukken. Lees de rest van dit item »
Ervaringsverslag van de dolfijn therapie van Jessica Sophie Stock van 13 tot 27 oktober 2007:
Beste „dolfijn-team“,
Ik zit hier nu en probeer de juiste woorden te vinden om onze ervaringen en indrukken van oktober te beschrijven, maar dat is niet eenvoudig. Waar te beginnen? Het beste kunnen we beginnen bij onze dochter: Jessica Sophie is geboren in juli 2004 en was twee maanden te vroeg. Haar gezondheids problemen werden eerst toegewezen aan haar te vroege geboorte.
Echter konden we dat na een tijdje niet meer geloven. Een lange periode van ziekenhuis verblijven begon. Toen, begin 2007, werd de diagnose Coach-Syndroom gesteld. Wat is dit?
Het is een zeer zeldzame metabolisme ziekte, wereldwijd zijn er slechts 20 gevallen bekend. Vandaar dat er niet veel ervaring met deze ziekte is, maar de universiteit van Washington in Seattle doet er op dit moment onderzoek naar. Dus nu hadden we een naam voor de toestand van onze dochter, maar dit hielp ons niet zoveel. Het werd aanbevolen dat we vroegtijdig met fysiotherapie zouden beginnen. Lees de rest van dit item »
Verslag van de dolfijn therapie van Leon Paul 12.07.-26.07.08
Hey, zoals beloofd is hier het therapie verslag van Leon’s eerste dolfijn therapie van 12.07.-26.07.08 in het Marmaris dolfijn therapie centrum.
Jullie dolfijn therapie center is erg mooi, jullie zijn een geweldig team, erg aardig en bekwaam.
We zijn nog nooit eerder in Turkije geweest, maar Marmaris is een prachtige plaats. De stad zelf bruist van het toerisme, hotel na hotel.
We waren erg tevreden met ons hotel, Grand Yazici Mares. Het eten was geweldig, locatie was niet in het stadscentrum, maar direct aan de zee. Lees de rest van dit item »
Maxi’s tweede dolfijn therapie in Marmaris, Turkije van 16.6 tot 7.7.2008
, Na de positieve ervaring van vorig jaar (sept 2007) besloten we nog een dolfijn therapie te volgen. In de maanden na de laatste therapie liet Maxi veel vooruitgang wat betreft zijn hoofdcontrole zien.
Wat info over onze Maxi
Maxi is geboren op 07.01.05 als een gezonden baby en zijn ontwikkeling stopte toen hij 6 maanden oud was. Hij rolt nog steeds als een “grote baby”, maar kan niet zitten, kruipen, lopen of praten. Hij heeft problemen met zijn coördinatie en waarneming. We wisten ook niet hoeveel hij kan zien. Een diagnose/oorzaak voor zijn mentale en motorische ontwikkeling-stop is nog niet gevonden, desondanks talloze medische onderzoeken in en buiten het land. Lees de rest van dit item »
