Od Alexandra Heim, Werther

Torsten Panhorst spokojnie otwiera swój komputer i zaczyna oglądać film jego syna
Jana –Richarda, bawiącego się z delfinami. Kiedy Jan słyszy typowe dla tych dużych ssaków sygnały, przestaje biegać wokół stołu w dużym pokoju i przychodzi oglądać „jego Frosię”. Jan – zauważa zdumiona wciąż jego zachowaniem mama – nigdy wcześniej tak się nie zachowywał. Po deflinoterapii chłopiec stał się dużo bardziej obecny. Te 14 dni w Marmaris w Turcji zakończyły się wielkim sukcesem dla rodziny Panhorst.

Na początku nie mówiliśmy o zmianach, jakie zaobserwowaliśmy – mówi 41-letnia mama, Petra Panhorst. Ale oczywiste było, że coś się zmieniło, nawet w szkole. Jan komunikuje na przykład, że jest głodny. Sam przynosi śliniaczek – zauważa ojciec, Torsten Panhorst. Nawet jeśli śliniaczek nie jest na swoim miejscu, idzie do szafki i bierze go. Wyobraża sobie na przykład kawałek ciasta biszkoptowego, który tak bardzo lubi.

Jan musiał długo czekać na swoją terapię z delfinami. Wielu ludzi pomogło zbierać fundusze na pokrycie kosztów lotu, zakwaterowania oraz terapii. Jan wraz z rodzicami oraz rodziną Yilderim, także z Werther, wyjechali na delfinoterapię do Marmaris w Turcji pomiędzy 12-26 września. Były tam jeszcze inne dwie rodziny z Niemiec. Od pierwszego dnia złączyliśmy razem nasze stoły. Stanowiliśmy zgrany zespół – wspomina Petra Panhorst z uśmiechem. Czytaj cały tekst »