WDSF Campagne – Lezers brief

Dit bericht heeft ons bereikt na ons rapport over de walvis en dolfijn beschermers. Veel dank aan de familie Schürbusch.

Allereerst wil ik graag zeggen dat ik absoluut de WDSF (Walvis- en Dolfijn Beschermings Forum) steun en respecteer. Elk persoon die zich inzet voor een ander levend wezen verdient lof.

Ik ben een moeder van een kind met een beperking. Mijn zoon heeft vertraagde ontwikkelings problemen en lijdt aan toevallen. In het verleden waren we meer in het ziekenhuis dan thuis. Na meer dan 30 toevallen was mijn uithoudingsvermogen ten einde. Keer op keer zag ik mijn kind bewegingsloos met zijn spieren aangespannen en zijn gezicht blauw aangelopen, 3 jaar lang kon ik hem geen enkele seconde uit het oog verliezen. Toen vertraagde zijn ontwikkeling en kon bij bepaalde dingen niet die andere kinderen van zijn leeftijd al lang konden. Het deed pijn in mijn hart om dat te ervaren. Ik kon geen normaal leven lijden.

Toen hij 3 was kon hij nog geen enkel woord spreken, was zich niet bewust van gevaar en viel altijd om. Ik leefde in constante angst en maakte me ernstige zorgen over de toekomst.

Het bezoek aan het therapie centrum in Marmaris zorgde voor de eerste zichtbare vooruitgangen. Hij begon te spreken, leerde zelf trappen lopen en werd steeds opener en zelfverzekerder. (dit klinkt misschien niet bijzonder, maar voor ons was het een heel belangrijk succes). Ik begon aan de therapie zonder enige verwachtingen en was getuige van een therapie die werkte, helaas niet wetenschappelijk bewezen. Maar elke vorm van vooruitgang, ook de kleine, waren erg dierbaar voor ons. Ik kan dolfijn therapie niet verklaren noch bewijzen dat dit alles in gang gezet heeft, maar ik nam een compleet ander kind mee terug naar huis. En ik ben er zeker van dat de directe vooruitgang te danken is aan dolfijn therapie. Ik heb een hoop ouders ontmoet met gehandicapte kinderen en er is een reden dat allen die ervaring hebben met dolfijn therapie er zo positief over spreken. In het opvolgende jaar werd het ons duidelijk dat ons kind waarschijnlijk niet naar een speciale school voor gehandicapte kinderen zou hoeven maar naar een school voor kinderen met leerproblemen. Dit opent deuren voor hem en een toekomst waar ik alles voor zou geven.

Dus, nu naar de WDSF. Allereerst waren er talloze discussies op verschillende facebook pagina’s waar ik aan deelgenomen heb. Misschien kan niemand zich hierin inleven, maar als een dolfijn het voor mijn kind mogelijk gemaakt heeft een normaler leven te kunnen lijden, dan ben ik dankbaar voor deze mogelijkheid. Het onderwerp heeft echter tot zulke verhitte discussies geleid omdat de mensen achter WDSF mijn mening en die van andere moeders/personen niet willen accepteren – zelfs niet willen luisteren. In plaats daarvan worden onze verslagen verwijderd en afgedaan als ‘valse profielen’. Het maakt me niet uit of ze de reacties van de mensen uit Duitsland en Turkije zien als publiciteit voor het dolfijncentrum. Ik heb zelf geprobeerd in persoonlijk gesprek te gaan met de initiatiefnemers, ik heb met de secretaresse gesproken die mij tot drie keer vertelde dat ik teruggebeld zou worden. Echter ontving ik een e-mail waarin ze een excuses eisten voor mijn verklaringen. Niemand belde me terug! Op de voorgrond staan de acties die de organisatie heeft uitgevoerd tegen de dolfijnen shows. Ik heb het hier slechts over Marmaris. Ik was daar voor 2 weken en ik heb gezien hoe de dieren gehouden wrden, verzorgd worden en behandeld worden. Natuurlijk leven ze niet in de vrije natuur.

Maar waar beginnen we dan met het houden van dieren. Geen bezoekjes meer aan de dierentuin, allen veganistisch (d.w.z. Ook geen eieren meer eten, aangezien legbatterijkippen in Duitsland absoluut een veel slechter leven hebben dan dolfijnen, die in ieder geval in hun natuurlijk habitat leven), geen medicatie meer, cosmetica, kleding etc. Maar dit is het punt niet. Ik koos voor Marmaris omdat de dieren daar niet in een zwembad leven. Wederomi ik weet dat de dieren niet in de vrije natuur leven maar in een deel van de zee gehouden worden dat geschikt is voor hun soort. Maar verdringen in dit geval de rechten van dieren dat van de mens??? Ik laat mijn kind geen pony rijden op de kermis, die lopen de hele dag in een cirkeltje, maar ik wil mijn kind alles geven zodat hij in de toekomst een redelijk geintegreerd leven kan lijden. En geen medicatie die is getest op dieren heeft hem hierbij geholpen, het was een dolfijn. Ben ik onredelijk t.o.v. De dolfijn??

Zolang ik het gevoel heb dat de dolfijnen niet mishandeld worden of gehouden in ongeschikte omstandigheden, en dat ze kinderen helpen die ziek zijn, dan accepteer ik dit als een ‘dienst’ voor mijn kind, net zoals IEDEREEN zou doen voor zijn eigen kind.

Ik weet dat ik met deze letter weer een andere discussie op gang zal brengen en dat bepaalde mensen met dezelfde argumenten zullen komen. Precis deze personen, zonder te generaliseren, zouden eens met betrokke n ouders moeten praten VOORDAT ze oordelen. Iedereen zou blij moeten zijn een gezond kind te hebben, en niet veroordeeld te worden als een voorstander van dierenmishandeling door zogenaamde natuurbeschermers, alleen omdat je voor je kind vecht.

Ik hoop dat deze brief reacties zal uitlokken van mensen die mijn uitgangspunt begrijpen, en geen oneerlijke, profiel-neurotische commentaren van zogenaamde natuurbeschermers van wie ik eerlijk gezegd genoeg heb.

WDSF moet vooral doorgaan met het vechten tegen de mishandeling van dolfijnen en andere dieren, maar moeten niet de behoeften van kinderen in hetzelfde hokje stoppen als de uitbuiters van dolfijnenshows.