Terugblik – en duidelijke taal,

This message reached us after our report on the current events of the animal protectors. Many thanks to family Wunderlich

Lieve Barbara – Lief Team,

Ik heb lang met een lege pagina voor me gezeten omdat ik niet goed wist hoe ik al mijn gedachten en gevoelens in woorden om kon zetten. Zo veel gebeurtenissen zijn de moeite waard onder de aandacht te brengen, dus vandaag zal ik een paar veelzeggende gedachten op papier zetten, waarvan ik nu weet dat ze een van de meest betekeningsvolle ervaringen in ons leven beschrijven.

Bijna 1,5 jaar is voorbij gegaan. Om precies te zijn – 15 maanden – 64 weken, sinds we naar jou – Daisy – toegekomen zijn en we kijken beide zeer graag terug naar deze speciale en intensieve tijd.

Niet alleen de positieve, en tegelijkertijd mysterieuze uitstraling van de dolfijn heeft voor kleine wonderen gezorgd Het waren de vele kleine aspecten van de therapie die mijn dochter geholpen hebben de uitdagingen in ons leven aan te gaan en die ons geholpen hebben om te gaan met de psychologische stress van het verleden.

Vandaag wil ik een klein wonder onder aandacht brengen:

Hier moet ik aan toevoegen dat mijn dochter tot dit moment geen zin kon uitten.

We waren weer op het platform en Jennifer zwom met haar therapeut Barbara en Daisy. Zoals de voorgaande dagen zong Barbara het liedje ‘Daisy, Daisy dans met mij…’ en spoorde Jenny aan me te zingen.

En plotseling begon mijn dochter mee te zingen. Ik kon het niet verstaan, omdat ik te ver weg zat om haar stem te kunnen horen, en Barbara zei tegen Jennifer: ‘Zing harder’.

En ik stond dichterbij en hoorde mijn kind! Ze zong met Daisy, hield haar flippers vast en zwom in een cirkel en MIJN KIND zong luid en duidelijk! Nee, ze schreeuwde het uit!! ‘Daisy, Daisy dans met mij, mijn beide handen strek ik naar je uit, in de rondte zo gaat het goed’. Het hele liedje en toen weer van voor af aan, en ik stond daar te huilen. Ik huilde zo hard dat mensen begonnen te kijken. Mijn kind dat niet kon praten, die geen zin kon vormen, zong het hele lied. Ik begreep er niets van. Kon het niet geloven. Maar het was waar. Het was een van de meest ontroerende moment in mijn leven.

Ik heb begrepen dat deze schepsel van de zee ons leren te rijden op de golven van de lach en te genieten. En vandaag weet ik dat wie er de kans krijgt met deze bijzondere dieren te zwemmen in een onvoorwaardelijke toestand van plezier duikt.

Veel van zulke kleine gebeurtenissen kwamen voor. Vele kleine wonderen, ik kan ze onmogelijk allemaal beschrijven. Maar ik weet dat de therapie mijn dochter veel verder gebracht heeft. Door de ontmoeting en het contact met de ‘engelen van de zee’ zijn blokkades opgeheven voor mijn dochter waarvan ik dacht dat ze een deel van ons leven zouden blijven. Op speelse wijze werd er altijd een nieuwe proces in gang gezet, tijdens de therapie, maar ook daarna!!

Voor mij is het bewezen watvoor grote successen met kan boeken met dolfijn therapie; ik weet zeker dat Daisy daar een grote rol in gespeeld heeft. Meer nog ben ik dolgelukkig dat ik getuige heb mogen zijn van het wonder. Het is simpelweg adembenemend om met deze dieren te zwemmen, ze te aaien en ze te  aanschouwen in hun eigen wereld. Ik heb hier net zoveel positiefs aan overgehouden als mijn dochter. Er is het afgelopen jaar zoveel gebeurd en men kan zich maar moeilijk voorstellen hoe deze ervaring de ziel van een persoon kan beinvloeden. Ik ben zeker een sterke vrouw, maar ook mijn energie heeft zijn grens. Maar dankzij Daisy – met Barbara – en samen met het hele team was het mogelijk mijn reserves bij te vullen, door te zien en voelen dat mijn dochter zoveel vooruit ging heeft heel erg geholpen. En dat was de individuele en speciale therapie voor MIJ.

En nog iets anders: Dierenbescherming begint thuis in eigen land. Dolfinaria worden aan de schandpaal genageld omdat ze hun dolfijnen onder vreselijke omstandigheden houden, of omdat ze hun kas willen spekken met zogenaamde „dolfijn therapie“ om hun bestaan te verantwoorden. Degenen die hun dolfijnen in gevangenschap houden voor dergelijke redenen worden terecht bekritiseerd omdat ze de rest van hun leven in te kleine ruimtes moeten doorbrengen. Zo is het echter niet in Marmaris. Daar ben ik persoonlijk overtuigd dat die dieren op gepaste wijze gehouden worden in een therapie gebied grenzend aan de open zee met zeewater van uitstekende kwaliteit en genoeg ruimte en diepte (De dolfijnen leven in hun natuurlijke omgeving in expansie van 3000 vierkante meter en 9 meter diep zeewater bad wat er voor zorgt dat hun frequentie- en sonar capaciteiten die zo belangrijk zijn voor de therapie optimaal behouden blijven.)

Nou, genoeg geschreven…

Veel hartelijke groeten en misschien tot snel,
Sybille en Jennifer Cheyenne Wunderlich

Reactie op het Dierenbeschermings Rapport:

Mijn ervaring met het welzijn van de dieren bij ONMEGA is erg positief. Ik heb ook bij een dolfinarium in Ukraine gewerkt waar men 2 Beluga walvissen en 2 dolfijnen in een 6 meter diep betonnen zwembad houdt, gescheiden in een show deel en een rust deel. De meeste tijd spenderen ze in het rust gedeelte, wat onderverdeeld is in hele kleine behuizingen, vergelijkbaar met paardenstallen. In de tussentijd zijn er 4 of 5 dolfijnen die hetzelfde bad moeten delen met de Beluga walvissen en het bad is niet uitgebreid. De behuizing van ONMEGA is in vergelijking een perfecte droom! De dolfijnen leven in hun natuurlijke omgeving en zijn ‘slechts’ gescheiden van de open zee door netten. De aparte baden zijn zeer ruim qua gebied en volume Uiteraard staat het niet ter discussie of de dieren beter af zijn in de vrije natuur, maar in vergelijking met andere dolfinaria in Europa is die in Marmaris zeker de meest diervriendelijke. Voor met overweegt dergelijke dolfinaria te sluiten zou men eerst eens naar de andere dolfinaria moeten kijken (in het bijzonder degenen die zich slechts richten op het geven van shows om het publiek te amuseren) en kijken hoe zij het voor elkaar hebben!

Carmen Viereckl, MSc