Situatie van epilepsie aanvallen vóór de therapieën
Nele onderging dagelijks 6 tot 12 grote tonische aanvallen, met overstrekking van het lichaam, soms met het stokken van de adem, gevolgd door trillen, happen of kauwen met 2-6 oogrolbewegingen, hoofddraaiing, gezichtstrekkingen, gedeeltelijke stijfheid en draaiingen van het lichaam.
Medicatie, inclusief: Phenobarbital, Epivit (vitamine complex), Ipechuana en andere homeopathische medicatie indien nodig. Na de eerste therapie sessies werden onmiddellijk directe en voor korte termijn reacties gezien, zoals bijvoorbeeld dat ze naar Sandra kijkt als die haar bij haar naam roept of reageert op een vraag bijvoorbeeld of ze iets zou willen drinken.
Voor Stefan was het al de vijfde keer dolfijntherapie.
Stefan heeft op 3 jarige leeftijd een hersenvliesontsteking gehad en sindsdien problemen met concentratie, communicatie en dubbeltaken. Tot onze vreugde was hij altijd heel ambitieus en heeft zich daarom iedere therapie weer ingezet, vooral die met de dolfijnen natuurlijk! Wij hebben in ieder geval steeds na ongeveer een half jaar kunnen vaststellen dat het hele concept ons iets bracht, vooral in de dubbeltaken, zoals bijvoorbeeld in wiskunde.
Tot het einde van alle therapie sessies was alles super gepland en de therapeuten en dolfijntrainer heel aardig en hartelijk, ook in de omgang met de dieren. Super was ook de combinatie met de andere therapieën, bijvoorbeeld de cranio-sacraaltherapie. En het feit dat alles dicht bij elkaar lag en te voet vanuit het hotel te bereiken was.
Jammer dat deze therapie niet erkend word door de zorgverzekeraars en er dus geen kosten vergoed worden. Voor Stefan waren echter alleen deze therapieën, en ook de hippotherapie, succesvol. Omdat hij in het onderwijs als autist is bestempeld, kreeg hij niets vergoed en dan moet je het als ouders van zo’n jong kind maar zien te redden, of zelf iets ondernemen. Dat laatste hebben wij gedaan en zoals men kan zien heeft het effect gehad.
Stefan is inmiddels 16 jaar oud, heeft het basisonderwijs afgesloten en volgt op dit moment VMBO onderwijs en heeft al zijn tractorrijbewijs gehaald. Volgens het schoolmedische rapport van voorheen zou Stefan nooit regulier onderwijs hebben kunnen volgen en zou hij mentaal op het niveau van een kleuter zijn blijven functioneren.
Wij kunnen alleen maar een beroep doen op ouders om zulke therapieën wel te doen en daarvoor gezamenlijk erkenning proberen te krijgen in het onderwijs en bij de zorgverzekeraars en zodoende eindelijk erkenning en financiële ondersteuning te krijgen.
Hallo allemaal, ik wil nog meer video’s sturen als we weer thuis zijn.
We zijn hier sinds vrijdag en we zijn ongelofelijk blij, omdat we echt kunnen zien hoe Timo zich iedere dag verder heeft ontwikkeld. De laatste dag waren er knuffeldolfijnen voor onze kinderen (nogmaals bedankt hiervoor, team!) en ja wat zal ik zeggen:…Timo heeft “Daisy”, de naam van zijn dolfijn, gezegd. Hij heeft het niet nogmaals gezegd, maar het gaf ons zóveel hoop.
Het was een fantastische tijd met het team van het Dolfijntherapiecentrum en Marmaris, een geweldig team, een team dat met hart en ziel werkt. Daarom nogmaals ontzettend bedankt.
By loading the video, you agree to YouTube's privacy policy. Learn more
Wıj waren er!!! De reıs naar Turkıje was al heel bıjzonder, omdat allebeı onze kınderen nog nooıt gevlogen hadden. God zıj dank ıs alles zonder noemenswaardıge problemen goed gegaan.
Op de eerste dag was de ontmoetıng met onze dolfıjntherapeut Barbara. Daar werd ons verteld welke therapıeen gegeven gıngen worden. Drıe therapıeen waren er: fysıotherapıe, cranıo-sacraaltherapıe en natuurlıjk Luke’s dolfıjndame “Daısy”.
De eerste dag heeft Barbara Luke langzaam vertrouwd gemaakt met de dolfıjn. Dıt gıng bıj Luke heel snel, omdat hıj erg van water houdt. Luke moest vanaf de kant de dolfıjn met handen en voeten voelen, rıngen en een bal van de dolfıjnneus halen en weer ın het water gooıen.
Daarna gıng de therapıe vervogens door ın het water. Eerst werd er natuurlıjk gespetterd, maar daarna kwam Luke dankzıj Barbara en Daısy heel goed tot rust.
Bıj de fysıotherapıe met Julıa werd vooral “het lopen” geoefend. Op een loopband stond Luke ın een tuıgje, dat aan een elastısch plafondsysteem bevestıgd was, waardoor hıj zıch “helemaal alleen” staande kon houden. Er werden ook strekoefenıngen gedaan. Bıj de cranıosacraaltherapıe van Sema kon Luke heel goed ontspannen en ıs hıj, ook door voetmassages van Antonıa of ons, enorm tot tust gekomen.
S’ mıddags hadden we vaak tıjd om van het zwembad ın het hotel te genıeten. Hıer hadden we veel plezıer. Omdat de tıjd tussen het mıddageten en het avondeten erg lang was, moesten we ıets verzınnen, omdat Luke s’ mıddags honger had. We hebben toen een zanddeegtaartje en een glas melk besteld en daarvan een papje gemaakt. Op een mıddag had Luke zo’n honger, dat hıj nıet tot het eten kon wachten. En dat was het begın!!! Luke heeft een stuk taart gegeten, zonder dat we het tot een breı hoefden te prakken. Inmıddels eet hıj taart, boterbrood, wıtte broodjes, bananenschuıtjes en zıjn warme maaltıjd hoeven we ook nıet meer te pureren.Het ıs echt een droom , eındelıjk geen borrelglaasjes meer. Hıj eet dıt alles alleen, zonder hulp van ons, wıj moeten alleen oppassen dat hıj zıjn mond nıet te vol stopt.
Wat het lopen betreft, weten we nu dat Luke het alleen kan. Hıj ıs alleen nog bang om het alleen te proberen. Zolang hıj nıet merkt dat hıj losgelaten wordt, loopt hıj gewoon zelf verder.
Toen we afgelopen jaar begonnen om Luke’s verhaal ın de openbaarheıd te brengen, hadden we nooıt verwacht dat er zoveel lıefdevolle en behulpzame mensen zouden zıjn. Hıervoor wıllen we met met heel ons hart ıedereen bedanken. Zonder jullıe hulp zou Luke ın zo’n korte tıjd nooıt zoveel gekund hebben.
Ook volgend jaar gaan we nog eens proberen om voor Luke een dolfıjntherapıe mogelıjk te maken.
Heel veel lıeve groeten aan het ONMEGA Dolfıjntherapıe & actıvıteıtencentrum team!!!
Voor dolfıjntherapıegerıchte vragen kunt u met deze famılıe contact opnemen vıa: [@encode@ email=”lars@kläver.de” display=”lars@kläver.de”]
Allereerst wil ik graag zeggen dat ik absoluut de WDSF (Walvis- en Dolfijn Beschermings Forum) steun en respecteer. Elk persoon die zich inzet voor een ander levend wezen verdient lof.
Ik ben een moeder van een kind met een beperking. Mijn zoon heeft vertraagde ontwikkelings problemen en lijdt aan toevallen. In het verleden waren we meer in het ziekenhuis dan thuis. Na meer dan 30 toevallen was mijn uithoudingsvermogen ten einde. Keer op keer zag ik mijn kind bewegingsloos met zijn spieren aangespannen en zijn gezicht blauw aangelopen, 3 jaar lang kon ik hem geen enkele seconde uit het oog verliezen. Toen vertraagde zijn ontwikkeling en kon bij bepaalde dingen niet die andere kinderen van zijn leeftijd al lang konden. Het deed pijn in mijn hart om dat te ervaren. Ik kon geen normaal leven lijden.
Toen hij 3 was kon hij nog geen enkel woord spreken, was zich niet bewust van gevaar en viel altijd om. Ik leefde in constante angst en maakte me ernstige zorgen over de toekomst. Lees de rest van dit item »
Het spijt me dat we zo laat pas schrijven, maar er gaat geen dag voorbij zonder dat Laura en ik het over je hebben.
We hebben een geweldige tijd met je gehad. Laura mist jou, Fleur, en Daisy erg. Er hangt een grote foto van jullie beiden in Laura’s kamer en ze zingt nog steeds het Daisy-liedje. We hebben Valerie ook gezien en dat was erg leuk. Zij heeft nu gaatjes in haar oren, maar Laura wil ze toch nog liever niet.
Er is veel veranderd sinds de dolfijn therapie, Laura is een grote meid geworden en ik zie veel veranderingen in haar. Ze probeert bijvoorbeeld veel meer te communiceren d.m.v. spraak. De spraak-therapeut zegt dat de toon van haar stem veranderd is. Sinds kort probeert ze te liplezen en dan de woorden te herhalen, wat voor Laura erg belangrijk is. Lees de rest van dit item »
Ik heb lang met een lege pagina voor me gezeten omdat ik niet goed wist hoe ik al mijn gedachten en gevoelens in woorden om kon zetten. Zo veel gebeurtenissen zijn de moeite waard onder de aandacht te brengen, dus vandaag zal ik een paar veelzeggende gedachten op papier zetten, waarvan ik nu weet dat ze een van de meest betekeningsvolle ervaringen in ons leven beschrijven.
Bijna 1,5 jaar is voorbij gegaan. Om precies te zijn – 15 maanden – 64 weken, sinds we naar jou – Daisy – toegekomen zijn en we kijken beide zeer graag terug naar deze speciale en intensieve tijd.
Niet alleen de positieve, en tegelijkertijd mysterieuze uitstraling van de dolfijn heeft voor kleine wonderen gezorgd Het waren de vele kleine aspecten van de therapie die mijn dochter geholpen hebben de uitdagingen in ons leven aan te gaan en die ons geholpen hebben om te gaan met de psychologische stress van het verleden. Lees de rest van dit item »
Janik was in Marmaris voor therapie van 5.6..2010 tot 19.6.2010 met zijn grootouders en werd behandeld door Splash, de dolfijn en de therapeuten Fleur, Chrissy, Anke, Beata en meer waarvan de namen me niet te binnen schieten.
Wij, de grootouders, hebben Janik alleen in de vakanties en als hij ziek is en naar de long specialist moet. Dus wij zien alleen de vooruitgang die hij gemaakt heeft gedurende een vijfde van het afgelopen half jaar.
Janik is veel zelfverzekerder, rent niet meer in paniek weg voor elk dier. Een tijdje geleden, toen we samen op de tandem reden, sprong er een kat op zijn schoot. Hij schreeuwde niet, hij bewoog zijn armen omhoog, maar niet uit zelfbescherming of schreeuwend zoals voorheen. Hij aait zijn therapie paard zelfs als het vies is en hij krabt zelf de hoeven uit met veel precisie. Hij durft zelf het paard te leiden met de teugels, en hij borstelt zijn therapie hond op ooghoogte. Lees de rest van dit item »
het voelt als de dag van gisteren dat we terugkwamen van de dolfijn therapie, maar het is alweer twee maanden geleden. We zijn heel erg dankbaar wat jullie voor Kirill gedaan hebben tijdens de therapie. Kirill heeft goed vooruit gegaan sindsdien! Zijn coordinatie is nu veel beter, loopt alleen trappen, zonder hulp! Hij probeert te springen, fietst (!) en probeert zelfs scooter (!!) te rijden – dat is iets wat ik me niet eens voor kon stellen! Ook schept hij zelf op tijdens het eten – eet met lepel en vork (gek misschien, maar hij doet het!)
Ralph uit Ichenhausen-Rieden is nu alerter en is meer geinteresseerd in de wereld om hem heen. Hij is de jonge mensen uit het dorp die hem geholpen hebben dit mogelijk te maken heel erg dankbaar. Ralph is ernstig gehandicapt geraakt door een tekort aan zuurstof bij de geboorte. De jonge mensen hebben vele anderen uitgenodigd voor een sympathieke koffie-middag en hebben geld ingezameld, een som van 2300 euro, om de dolfijn therapie in Turkije, waar Ralph pas aan heeft deelgenomen, te financieren.
Ongeveer twee dozijn jonge mensen uit Rieden hebben geld ingezameld tijdens een koffie-middag, voor Ralph, die even oud is. Simon Götz, Andreas Milonas en Alexander Dehm (achteraan links) hebben Ralph Sonderholzer en zijn ouders Centa en Edwin het totaalbedrag van 2300 euro aangeboden om mee te betalen aan de speciale therapie. Foto: Lorenz
Het wordt een “feest voor het hele dorp” zei 21 jaar oude Alexander Dehm over de festiviteiten. Hij en zijn vrienden Simon Götz (19), Andreas Milonas (20) en nog 20 jonge mensen uit Rieden wilden meehelpen de 5000 euro voor therapie in te zamelen met koffie, taart en live muziek in de hal van het Gasthaus Weißes Ross. De taart en koffie werden gedoneerd, wat het tot een prachtige herfstige zondagmiddag maakte.
Minimaal 15 jonge mensen hebben hun best gedaan in de keuken en de 150 gasten bediend, de gasten kwamen niet alleen uit Rieden maar ook uit naburige plaatsen. “Er was een hoop komen en gaan” zeı Simon Götz tevreden. Ze werden vermaakt door Ralph’s zwager op de accordeon en gitaar. Ook zijn zus Corina hield een presentatie waarin ze directe informatie over dolfijn therapie gaf. Ralph werd vergezeld naar de therapie door zijn ouders Centa en Edwin Sonderholzer en ook door zijn zus en zwager Corina en Konrad Butzmann, om Ralph 24 uur per dag te kunnen ondersteunen.
Het was een groot succes, verzekerd moeder Centa Sonderholzer. “Hij paste zich zo goed aan” zei ze tevreden, en meldde dat haar zoon heel erg genoten had van de 45 minuten durende sessies in de lagune met de dolfijnen. “De dolfijn kuste hem meerdere keren”, zei Centa Sonderholzer. Ralph strekte zijn armen uit en raakte de dolfijn aan, zelfs in de mond. Lees de rest van dit item »
